دیروز یکی از دوستان را دیدم که قبلا خیلی سراغم را می گرفت

تا چند وقت پیش هم ..

اما فرصت نبود برم تا ببینم چه کار داره؟

اتفاقی دیروز دیدم خیلی ازدیدنم خوشحال بود انگار...

سر صحبت رو باز کرد زود بدون مقدمه رفت سر موضوع

بهم پیشنهاد داد...

تعریف و تمجید کرد...

فقط حرکات لبانش را حس میکردم

اما تو دلم آشوب بود

انگار تمام تاریکی درونم را بگیرد

ترسیدم از اینکه تو را از دست میدم

نمیدانم چه کنم...

کاش میدیدمت تا راحتر تصمیم می گرفتم...

بی خیال راستش دیگر حسم فک میکنم دیگر گم شده ..

از بس انتظار کشیده ام خستگی را بیشتر از هر روز حس میکنم

نمیدانم شاید مشکل از خودم باشه

اما هر بار که به سویت می ایم نوعی حجب و حیا مانعم میشه

می ترسم از اینکه مال من نباشی

می ترسم از اینکه تمام تصوراتم اشتباه باشد

نمیدونم ....

دیگرحسم را گم کرده ام

دیگر باور ندارم که بهت میرسم یانه؟

آرزو کردم که زود برگردی اما این فقط ارزوی گذر عمرم بود..

اما چه حیف نه تونستم تو را ببینم و نه اینکه گذر عمر را تحمل کنم..

خدایا چراغی می خوام تا شب تاریکم را روشنم بنمایم...